Większość ludzi żyje przeszłością. Żyją i powtarzają: kiedyś było lepiej. Po czym potrafią cały dniami opowiadać jak to kiedyś było fantastycznie. Już nie wspomnę o tym jak często wśród starszych osób słychać Za komuny było lepiej (z opowiadań wiem że cudem było na święta jeść pomarańcze a w kolejce stało za mięsem czy pralką czasami dniami bez pożądanego efektu)…

Może dla kolegów i koleżanek partyjnych tak albo nierobów co chodzili do pracy i nie dostawali wynagrodzenia za wykonaną pracę tylko wystarczyło że pojawili się w pracy a tam można było zamydlać, udawać że się pracuje. Stąd powszechnie było wiadomo że czy stoi czy leży … to tysiąc się należy i można by się doszukać tutaj dwuznaczności w tym tekście. W każdym razie ktoś coś wykorzystywał. Wiele ludzi się przyzwyczaiło do tego schematu pracy no cóż … żłopać cały dzień kawę i plotkować było przyjemnie. Tylko gdzie postęp , rozwój i kreatywność z pewnością w tamtych czasach rzadko używano tych terminów.

Z drugiej strony, czasami ma do czynienia z ludźmi którzy żyją wyłącznie przyszłością.

Oni są w podobnej sytuacji co Ci tych nostalgicznych. Oni ciągle marzą, planują być milionerami , tworzą wielkie projekty często ich nie kończąc , zazwyczaj tym co się udaje to ludzie którzy całkowicie się poświęcają biznesowi. Grunt rzeczy w tym że przynajmniej próbują i realizują swoje cele, ale kosztem czasu, który mogli by spędzić np z rodziną.

Obje te grupy mają wspólny mianownik jaki czytaj dalej.

Są też tacy którzy wyłącznie żyją marzeniami czy telewizją ,w pewnym sensie również przyszłością ale stworzoną w symulacji swojego świata. Żyją myślą że kiedyś będzie lepiej. Że może ktoś im pomoże, nagle zaczną spadać z nieba złote monety zamiast deszczu. Natomiast patrząc na to z jeszcze innej strony, bardzo mało jest ludzi którzy potrafią się cieszyć z chwili to i teraz i są obecni. A przecież bycie w Tu i teraz to najlepsza rzecz jaką możesz dać drugiemu człowiekowi, gdziekolwiek byś się znalazł i kimkolwiek byś nie był.